Να μάθεις το αλφαβητάρι της τέχνης, το συμβολισμό των χρωμάτων τα σκούρα χρώματα, τα καφέ, είναι γήινα, αναφέρονται στην γη, το κόκκινο είναι η ένταση, αυτό δεν μπορείς να το νοιώσεις με την λογική σου, πρέπει να το αισθανθείς. Τα πουλιά αντιδρούν στα χρώματα, δεν πάνε στο πανεπιστήμιο για να μάθουν που είναι το νέκταρ. Το ίδιο και τα φυτά που βγάζουν άρωμα ώστε να προσελκύσουν το πουλί για την γονιμοποίηση. Το γαλάζιο είναι ο αιθέρας, το πνεύμα, το κίτρινο ο ήλιος, το φως. Ο ρόλος της τέχνης, της ζωγραφικής είναι να «μαλακώσει» τον άνθρωπο για να έχει καλύτερη σχέση με την ζωή. Η ζωγραφική είναι πράξη της ψυχής. Εγώ όταν ζωγραφίζω δεν ξέρω τι κάνω. Αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο και όλα έρχονται…
Να μάθεις το αλφαβητάρι της τέχνης, το συμβολισμό των χρωμάτων τα σκούρα χρώματα, τα καφέ, είναι γήινα, αναφέρονται στην γη, το κόκκινο είναι η ένταση, αυτό δεν μπορείς να το νοιώσεις με την λογική σου, πρέπει να το αισθανθείς. Τα πουλιά αντιδρούν στα χρώματα, δεν πάνε στο πανεπιστήμιο για να μάθουν που είναι το νέκταρ. Το ίδιο και τα φυτά που βγάζουν άρωμα ώστε να προσελκύσουν το πουλί για την γονιμοποίηση. Το γαλάζιο είναι ο αιθέρας, το πνεύμα, το κίτρινο ο ήλιος, το φως. Ο ρόλος της τέχνης, της ζωγραφικής είναι να «μαλακώσει» τον άνθρωπο για να έχει καλύτερη σχέση με την ζωή. Η ζωγραφική είναι πράξη της ψυχής. Εγώ όταν ζωγραφίζω δεν ξέρω τι κάνω. Αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο και όλα έρχονται…
Ο Βαρλάμης ήταν ένας χαρισματικός σφαιρικός καλλιτέχνης που με τα έργα του προσπαθούσε να κεντρίσει το ενδιαφέρον του θεατή και να ανοίξει επικοινωνία μαζί του. Στην αρχή συμμετείχε στο διάλογο της ευρωπαϊκής πρωτοπορίας (avant garde) με έργα που τα χαρακτήριζε μια έντονη ποιητική και συχνά «αρχιτεκτονική» διάθεση.
Ωστόσο τον απασχολούσε η δυσκολία των απλών ανθρώπων να πλησιάσουν και να έρθουν σε επαφή με την τέχνη, ένα φαινόμενο που χαρακτηρίζει συνολικά την σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία, και αυτό τον οδήγησε να βρει τρόπους για να ανοίξει έναν άμεσο και ζωντανό διάλογο με το μεγάλο κοινό ανεξάρτητα από ηλικία, κοινωνική τάξη και μόρφωση.
Έτσι ξεκίνησε να ζωγραφίζει τον Μεγαλέξανδρο, δημιουργώντας εκατοντάδες έργα που αμέσως αγγίξαν τους απλούς ανθρώπους, ιδιαίτερα εμάς τους Έλληνες και στην πρώτη παρουσίαση της συλλογής στη Θεσσαλονίκη την επισκέφθηκαν περισσότεροι από 500.000 άνθρωποι που ήρθαν από όλα τα μέρη της Ελλάδας, ακόμη και απ’ το εξωτερικό. Ταυτόχρονα, η έκθεση αυτή, ήταν και ένα μάθημα ιστορίας της τέχνης και της τεχνικής της ζωγραφικής αφού χρησιμοποίησε από την εγκαυστική τεχνική – της εποχής του Αλέξανδρου – μέχρι σύγχρονες γραφιστικές αλλά και αφαιρετικές τεχνικές.
Η συνέχεια ήταν ανάλογη. Ζωγράφισε εκτεταμένους κύκλους έργων που αναφερόταν και υποστήριζαν την ελληνική και την χριστιανική μας ταυτότητα (Τα Βουνά της Πατρίδας μου, Άξιον Εστί-Μίκης Θεοδωράκης, Το Άγιον Όρος, Ο Χριστός Σήμερα, Απόστολος Παύλος κ.ά.) αλλά και θέματα που ανοίγουν διάλογο με το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο κοινό όπως ήταν η μεγάλη συλλογή για τον Μότσαρτ (η ζωγραφική της μουσικής) και «Μάνα η δύναμη της Αγάπης» (η σημασία της μητρικής αγάπης για τους αθλητές, με αφορμή τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας).
Ήταν πολύ ευρηματικός στην επιλογή και χρήση των υλικών και αξιοποιούσε κάθε τεχνοτροπία που εξυπηρετούσε την καλύτερη επικοινωνία των έργων του, ποτέ δεν εγκλωβιζόταν σε ένα συγκεκριμένο «επιτυχημένο» στιλ. Αυτό που τον χαρακτήριζε επίσης ήταν οι εκτεταμένες σειρές πινάκων για το ίδιο θέμα αλλά και οι μεγάλες διαστάσεις των έργων, στοιχεία που διευκόλυναν και αυτά την επικοινωνία και προσέλκυαν το ενδιαφέρον των επισκεπτών των εκθέσεων. Ήταν ένα ζήτημα που τον απασχολούσε και στο σχεδιασμό των εκθέσεων και, σαν αρχιτέκτονας και ο ίδιος, φρόντιζε με τη σκηνοθεσία και την ατμόσφαιρα που δημιουργούσε ο επισκέπτης να κάνει ένα συναρπαστικό βίωμα και να μην μένει απλός παρατηρητής.
