ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ (2015)
Είναι μια βιωματική συλλογή έργων ζωγραφικής μεγάλων διαστάσεων που κινείται στις ανεξερεύνητες διαστάσεις του άγνωστου σύμπαντος: Ενέργειες και δυνάμεις, πλανήτες, ύλη και φως, μαύρες τρύπες. Η φαντασία της τέχνης φέρνει πολύ κοντά, τόσο που να μπορεί να αγγίξει κανείς έναν κόσμο που είναι έτη φωτός μακριά από εμάς. Ένα συναρπαστικό κόσμο εικόνων, που προκαλεί την έκπληξη ακόμη και στους ίδιους τους αστροφυσικούς και συνδυάζει εντυπωσιακά, την επιστήμη με την καλλιτεχνική δημιουργία.
ο ίδιος γράφει..
Το σύμπαν πάντα ασκούσε έντονη γοητεία και είχε συναρπαστική επίδραση στους ανθρώπους και τους πολιτισμούς. Για μένα, το σύμπαν είναι μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης γεμάτη εκπλήξεις: τη συνάντηση με θαυμαστά φωτεινά φαινόμενα, την ανίχνευση μυστηριωδών δομών του διαστήματος και την ανακάλυψη νέων χρωμάτων και σχημάτων, νέων μορφών ζωής. Εγώ συνδέω μ’ αυτό μια τέχνη της απεραντοσύνης. Όταν μάλιστα οι πρόσφατες αστροφυσικές έρευνες υποστηρίζουν ότι αυτό που βλέπουμε είναι ένα ολόγραμμα, τότε το σύμπαν μου είναι το φανταστικό μου είδωλο εκείνου του σύμπαντος που υπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο…
Υπήρχε πάντα μια ανάγκη στους καλλιτέχνες να αναζητούν εξωτικά μέρη, έτσι ώστε να ικανοποιήσουν τη λαχτάρα για το παραδείσιο, για το ιδανικό. Οι Γκογκέν και Schmidt-Rottluff το μαρτυρούν. Το σύμπαν είναι για μένα, αυτός ο εξωτικός τόπος, ο άγνωστος, ο ασύλληπτος, ο γεμάτος μυστήριο και αινίγματα. Οι διαστάσεις του είναι τόσο θεώρατες, που δεν χρειάζονται κανένα συντονισμό, καμία ιδιαίτερη γνώση των τοπικών συνθηκών και έτσι δεν μου απέμεινε κανένας άλλος τρόπος απ’ το να αφήσω τον εαυτό μου να βυθιστεί σε ένα χάος. Ένα φιλικό ωστόσο χάος, που αποδεικνύει τη θεϊκή απεραντοσύνη. Φως, σκόνη, νεφελώματα, γαλαξίες, αστέρια που σβήνουν, γίγαντες ήλιοι, αυτά είναι τα στοιχεία που περιήλθαν σε γνώση μου.
Πολύ σύντομα συνειδητοποίησα ότι τα πάντα, αλλά πραγματικά τα πάντα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους, ώστε ακόμη κι ο μικρόσμος του εγκεφάλου μου μπορεί να επιφέρει τεράστιες μεταβολές. Απ’ τη μεγάλη έκρηξη (Big Bang) των αστροφυσικών δεν κρατώ τίποτε. Αυτό μου φαίνεται ότι είναι μια τεχνητή, θεωρητική προσέγγιση. Προτιμώ καλύτερα τον Πλάτωνα. Στο έργο του «Τιμαίος» γράφει κατά βάση για περισσότερα σύμπαντα και εξηγεί το ορατό, αυτό που αντιλαμβανόμαστε και προσδιορίζει τις μεταβολές των εικόνων ως «τον χρόνο». Όμως το χρόνο της αιωνιότητας. Εδώ είμαι κι εγώ στο σπίτι μου. Για μένα η δημιουργία του σύμπαντος προέκυψε απ’ τον Λόγο, από το θεϊκό Λόγο της αγάπης, όπως μας το τεκμηριώνει αυτό κι ο Αριστοτέλης. Αξίζει τον κόπο να περιπλανηθούμε κολυμπώντας και πετώντας στο σύμπαν. Πιστεύω ότι έχω δει και βιώσει πολλά συναρπαστικά κι ενδιαφέροντα και κατάφερα να πάρω μαζί μου πολλά «σουβενιρ» από αυτό το υπέροχο ταξίδι. Η έκθεση «το Άγνωστο Σύμπαν» είναι αυτή η συλλογή των σουβενιρ, των εντυπώσεων και των απερίγραπτης ομορφιάς εικόνων.
