ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ (2007)

Για τον Βαρλάμη η Σαντορίνη ήταν η “δεύτερη” πατρίδα του. Η ιστορία του νησιού και ιδιαίτερα η μινωϊκή περίοδος έγινε αφορμή πολυετούς επιστημονικής έρευνας αλλά και καλλιτεχνικής έμπνευσης. Είχε ιδρύσει από την δεκαετία του `70 το «Διεθνές Αρχιτεκτονικό Σεμινάριο Σαντορίνης» με σκοπό τη μελέτη του λαϊκού πολιτισμού του Αιγαίου και της αρχιτεκτονικής του νησιού, οικοδομικής, πολεοδομικής και κοινωνιολογικής, που δημοσιεύτηκε σε κορυφαία επιστημονικά περιοδικά και διεθνείς εκδόσεις.

Οι συνεχείς εναλλαγές του φωτός, η καλλιτεχνική ιδιοφυΐα τον λαϊκών μαστόρων, οι διάσπαρτες παντού εκκλησίες και οι σπηλιές που γίνονται κατοικίες, αποτελούσαν για τον Βαρλάμη μια ατέλειωτη πηγή έμπνευσης που εκφράστηκε σε μια μεγάλη σειρά εικόνων που παρουσιάστηκαν τόσο στην Ελλάδα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Σαντορίνη) όσο και στο εξωτερικό (Βιέννη, Μόναχο, Παρίσι).

ο ίδιος γράφει..

…αυτό που κάνει τη Σαντορίνη τόσο συναρπαστική, το μυστήριο της Σαντορίνης, είναι η δυνατότητα που μας δίνει το νησί να συνειδητοποιήσουμε το σύνολο ενός βιότοπου, την ιστορία του, το φυσικό του περιβάλλον, την κοινωνική και θρησκευτική του δομή. Αυτά δεν μπορείς να τα συναντήσεις σε άλλους τόπους. Είναι ένα σπάνιο, σε όλο τον κόσμο, παράδειγμα γιατί δεν αφήνει τον άνθρωπο να τη “δει”, να την παρατηρήσει σαν αντικείμενο, αλλά τον δέχεται σαν φιλοξενούμενο, τον “αγκαλιάζει”.

Ε. Βαρλάμης

τι είπαν..