Τέχνη για όλους

Έτσι ονομάζεται μια από τις τελευταίες δημιουργικές ιδέες (2014) του ζωγράφου και αρχιτέκτονα Μάκη Βαρλάμη. Ο καλλιτέχνης εργάστηκε εντατικά και δημιούργησε μια τεράστια συλλογή με περισσότερα από 1000 έργα ζωγραφικής. Κάθε ένα από αυτά τα πρωτότυπα αυθεντικά έργα, έχει διαστάσεις 50 x 50 cm και αντιπροσωπεύει έναν πολύμορφο κόσμο ιδεών, χρωμάτων αλλά και ελεύθερης σύνθεσης, που είναι μοντέρνα, επίκαιρη και συναισθηματική. Ο ίδιος ο καλλιτέχνης γράφει για το πρόγραμμα αυτό στο φίλο του Μίκη Θεοδωράκη: ...Αυτό τον καιρό είμαι συνεπαρμένος από ένα πρόγραμμα που δούλεψα με την ψυχή μου εντατικά το τελευταίο διάστημα και ζωγράφισα 1000 έργα με διαστάσεις 50 Χ 50 εκατοστά που τα διέθεσα στο ευρύ κοινό της Αυστρίας με φιλανθρωπικό σκοπό και χωρίς προσωπικό οικονομικό όφελος. Σκέφτομαι να ζωγραφίσω καινούργια 1000 έργα και να τα διαθέσω για την πατρίδα μας. Η πράξη δεν είναι μόνο φιλανθρωπική αλλά αναφέρεται στην καταχρηστική μεταχείριση της τέχνης απ’ το μεγάλο κεφάλαιο. Μέσα σ’ αυτή τη δράση υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες σκέψεις, όπως η αέναη μορφή της τέχνης που δεν καταλήγει σε μια συγκεκριμένη φόρμα αλλά δείχνει το μεγαλείο της χαράς της ζωής. Χίλια έργα για να μπορεί να αποκτήσει ένα έργο τέχνης ο καθένας... Είναι και μια μικρή ήπια παθητική αντίσταση για να ξεφύγει η τέχνη από τη χρηματική υπεροψία... Τα έργα αυτά χαρακτηρίζουν την επίκαιρη τέχνη του 21ου αιώνα, την τέχνη της εκστατικής δημιουργίας που δεν επιδιώκει ακαδημαϊκές τελειομανίες, όπως στην «τέχνη για την τέχνη», αλλά κατευθύνεται στη συναισθηματική σύνδεση που δημιουργεί το αίσθημα της κοινότητας. Είναι μια καινούργια έκφραση της τέχνης που δείχνει την απεραντοσύνη της καλλιτεχνικής δημιουργίας χωρίς τους κανόνες και τα όρια της διανοητικής αντιμετώπισης. Υπερβαίνει τα όρια της αξιολόγησης των ειδικών, εκφράζει το όραμα και το πάθος του δημιουργού. Είναι η τέχνη σαν ένα σημάδι της αλληλεγγύης, της καλοσύνης και της αγάπης. «Αν κάποιος εμβαθύνει, με τη θετική έννοια, σε αυτό το απέραντο καλειδοσκόπιο των εκατοντάδων εικόνων, γίνεται σαφές τι σκέφτεται μ’ αυτό ο καλλιτέχνης. Επειδή δεν υπάρχουν μόνο όλα τα κλασικά θέματα της ζωγραφικής, όπως πορτρέτα και τοπία, νεκρές φύσεις με βάζα λουλουδιών ή φρούτα και σπίτια, ζώα, ακρογιαλιές, βουνά, γυμνές παραστάσεις αλλά και πέρα απ’ αυτά εξωτικές καταστάσεις όπως κάποιες παραλίες του Ειρηνικού, αλλά ακόμα και φανταστικές ματιές σε έναν κοσμικό χώρο της φαντασίας. Πολύ περισσότερο, είναι σαφές ότι ο Βαρλάμης εδώ επεξεργάζεται τη δική του ματιά και τα δικά του βιώματα επάνω σε κάποιους κλασικούς καλλιτέχνες της σύγχρονης εποχής. … Αλλά αυτές οι εικόνες ενεργούν επίσης απροστάτευτες: δεν έχουν την πανοπλία της αισθητικής τελειότητας και της ζωγραφικής εκλέπτυνσης. Είναι περισσότερο σαν αυθόρμητες σημειώσεις ενός ημερολόγιου, παρά σαν δραματικά και αισθητικά άρτιο μυθιστόρημα.»