Βιογραφικο
Βιογραφικό Ε.Βαρλάμη
Ο Ευθύμιος Βαρλάμης (Makis) γεννήθηκε στη Βέροια το 1942 και από πολύ μικρός έμεινε ορφανός από πατέρα. Από την μητέρα του Ρεβέκκα και την γιαγιά του πήρε, όπως έλεγε ο ίδιος, την Πίστη και την αξία της εργατικότητας. Ήταν ένας άριστος μαθητής που ξεχώριζε τόσο στα μαθήματα και το ήθος του, όσο και για το ταλέντο του στις καλές τέχνες.
Σπούδασε στην Αυστρία Αρχιτεκτονική και στην συνέχεια μέχρι το 1981 δίδαξε στο πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένης Τέχνης της Βιέννης. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αυστρία και νυμφεύτηκε την κεραμίστρια Heidelinde Fleischauer με την οποία απέκτησαν μια κόρη τη Δάφνη.
Το 1978 δημιούργησε μια ομάδα από πρώην φοιτητές του, που θέλησαν να συνεχίσουν μαζί. Το 1991 ίδρυσε το I.DE.A Design Center στην πόλη Schrems της Αυστρίας που είχε διεθνή εμβέλεια ιδιαίτερα στο χώρο της Κεντρικής Ευρώπης. Στην συνέχεια το 2010 με την υποστήριξη του Αυστριακού κράτους ίδρυσε το Μουσείο Τέχνης της Αυστρίας (Artmuseum Waldviertel) που συνεχίζει να λειτουργεί μέχρι σήμερα.
Ήταν πολύμορφος και σφαιρικός καλλιτέχνης. Εκτός από αρχιτέκτονας, ήταν ζωγράφος, γλύπτης, designer, συγγραφέας αλλά και παιδαγωγός. Του άρεσε πολύ να διδάσκει στα παιδιά.
Σαν αρχιτέκτονας από την δεκαετία του ‘70 διακήρυξε την στροφή της αρχιτεκτονικής στους πολιτισμούς της νοτιοανατολικής Μεσογείου (Σικελία, εγγύς Ανατολή, Αιγαίο πέλαγος, βόρειος Αφρική,) που ορίζονται ιδιαίτερα από τα στοιχεία του τρωγλοδύτικου πολιτισμού. Επέμενε πάντα σε μια ανθρωποκεντρική αρχιτεκτονική κατεύθυνση και το 1993 στη Ν. Υόρκη παρουσίασε την ιδέα της θεραπευτικής αρχιτεκτονικής.
Στο χώρο των καλών Τεχνών πρότεινε την στροφή προς το “κόσμο της παιδικότητας” αυτής που ορίζεται κυρίως από τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας. Υπερασπιζόταν με πάθος τα δικαιώματα των παιδιών και εμπνεόταν από τον κόσμο της Παιδικότητας.
Η τέχνη για τον Βαρλάμη ήταν όλη του η ζωή. Είτε ζωγράφιζε είτε έγραφε, είτε σχεδίαζε, είχε πάντα μεγάλο ενθουσιασμό γιατί προσπαθούσε με τον τρόπο αυτό να επικοινωνήσει με τους ανθρώπους και πάντα ήθελε να αναδείξει το ποιητικό στοιχείο σε κάθε μορφή της τέχνης όπως και στην ίδια τη ζωή. Θεωρούσε την Τέχνη ένα από τα πιο πολύτιμα αγαθά του ανθρώπου και ένα μέσον για να προσεγγίσουμε το “ασύλληπτο”.
Ήταν ένας ευτυχισμένος και χαρούμενος άνθρωπος που εμπνεόταν από την πίστη του στο Θεό και την αγάπη του για τον συνάνθρωπο.
Έφυγε από την ζωή τον Δεκέμβριο του 2016 στην πόλη Schrems της Αυστρίας αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο καλλιτεχνικό έργο που το διαχειρίζονται στην Ελλάδα, το Πειραματικό Εργαστήρι Βεργίνας και στην Αυστρία οι συνεργάτες του Μουσείου του.
Ο τάφος του βρίσκεται στην γενέτειρα του πόλη, την Βέροια.
τι λέει ο ίδιος..
Ο ΧΩΡΟΠΟΙΟΣ
Ο Βαρλάμης είχε μια σφαιρική αντίληψη των πραγμάτων και ο ίδιος χαρακτήριζε τον εαυτό του σαν “Χωροποιό”.
Όμως τι είναι ένας “Χωροποιός”; Ας παρακολουθήσουμε πώς τον περιγράφει ο ίδιος σ’ ένα απόσπασμα από ένα αλληγορικό κείμενό του:
Οι χωροποιοί είναι μαέστροι των χώρων, των ζωτικών χώρων. Αυτοί είναι εφοδιασμένοι με ξεχωριστό ταλέντο και έχουν μια σύνθετη κατάρτιση σε καλλιτεχνικές κατευθύνσεις, προπάντος στη μουσική και το χορό, στη ζωγραφική και τη γλυπτική και στο σπουδαιότατο κλάδο της ποιητικής αρχιτεκτονικής. Για να γίνει κανείς χωροποιός χρειάζεται μεγάλη υπομονή, πολύς χρόνος και μια χαρούμενη καρδιά. Ένας χωροποιός είναι επίσης ένας καλός ραβδοσκόπος, ένας εξασκημένος γεωμάντης, ένας καλός οικονομολόγος μάνατζερ, που εστιάζει στα συμφέροντα του συνόλου σε μια απερίγραπτη δυναμική και βάζει τους κατάλληλους στόχους. Εάν αυτή η ισορροπία ανάμεσα στο άτομο και τη κοινότητα κατανοηθεί ακριβώς και εφαρμοστεί κατάλληλα, έχει σαν αποτέλεσμα οικονομικά οφέλη.
Αυτό δεν είναι πολύπλοκο. Όταν το άτομο παίρνει θέση που ευνοεί τις ανάγκες και τις αναγκαιότητες του συνόλου, τότε μπορεί να είναι σίγουρο ότι έχει κάθε δυνατή προστασία. Προστασία και ενθουσιασμό.
Εντούτοις εάν κάποιος θέλει να τις κατονομάσει αυτές τις προσδοκίες, τις ελπίδες και τα όνειρα και να τις μετατρέψει σε σχεδιασμό, θα πρέπει να διατηρεί πάντα τον εαυτό του εσωτερικά ταπεινό, να λιγοστεύει την ιδιαίτερη σημασία του εαυτού του και πάνω από όλα να παραιτηθεί από κάθε λειτουργική και διανοητική αξιολόγηση. Έτσι κάθε άνθρωπος, απαλλαγμένος από αυτούς τους περιορισμούς, μπορεί να μιλήσει τη γλώσσα της καρδιάς και να φέρει το πνεύμα της αγάπης. Και έτσι αυτός βρίσκει άμεση πρόσβαση στις καρδιές των ανθρώπων της κοινότητας.
Να είσαι σε επαγρύπνηση και να διακρίνεις συνετά ανάμεσα στην απατηλή γλώσσα και στη λογική. Το ζωντανό γνωρίζει μονάχα μια λογική. Η λογική της ζωής είναι εντελώς απλή. Είναι η λογική των θηλαστικών. Τα θηλαστικά δεν ξεγελιούνται σε πανεπιστήμια για να ανακαλύψουν κάτι χρήσιμο. Αυτά μένουν προστατευτικά κοντά στα μικρά τους και μαζί τους προχωρούν μέσα στην περιοχή τους. Η λογική τους είναι απτική.
Η μόρφωση, ναι η μόρφωση μπορεί να αποτελεί ένα εμπόδιο για τη λογική της ζωής. Η μόρφωση πρέπει να προστατεύει τα ένστικτα ή για να το πω καλύτερα τη διανοητική νόηση, να συνεισφέρει στην ανακάλυψη της ανεκτικότητας και με συνεχείς αναζητήσεις να τοποθετεί καινούργιες δομές, ώστε να μπορεί να αντιδράσει στις συνεχείς αλλαγές στην κοινωνία, στην οικονομία, στην προστασία της φύσης και στην τέχνη.
